Είναι ευκαιρία αυτοσχεδιασμού, ένας διάλογος μεταξύ χορεύτριας και μουσικής. Ο ήχος των κρουστών ρωτά και η χορεύτρια απαντά με το λίκνισμα των ώμων, των γοφών, της κοιλιάς.